لذت هایی در ادبیات و هنر. يك شب دم كرده و خاك. باد - نو باوه ي ابر - از بر كوه. همچو ورم كرده تني گرم در استاده هوا. هم ازين روست نمي بيند. اگر گمشده يي راهش را. مرده را ماند در گورش تنگ. به دل سوخته من ماند. كه مي سوزد از هيبت تب. در مصائب یک قایق شناور در زمان. دعوت به دیدن یک خلوت زنانه.

از فیسبوک و گودر است. وقتی پنجرهی مرورگرت را می بندی. پنچرهی اتاقت را باز میکند. در گوشهی روایت سیگار میکشد. ماجرایی تازه برایش دستوپا کن. در آفتابی که هر روز. نقطهی آسیبپذیر دژ من است.

بشنو حدیث بنده که این رای بهتر است. رو مسخرهگی پیشه کن و مطربی آموز-تا داد خود از کهتر و مهتر بستانی. مدتی بود که به دنبال بهانه بودم تا اینجا را تعطیل کنم. هرچند عملا آنقدر دیر به دیر سر می زدم که انگار رفته بود توی حالت اسکرین سیور. زندگی پسا تاهل برای من داستانش فرق دارد و فکر کنم حداقل تا زمانی که روزمرگی به سراغ زندگی مشترکم بیاید غرغری برای نوشتن نباشد. امید وارم حالا حالاها این روزمرگی نصیبم نشود. به پایان آمد این دفتر - حکایت همچنان باقی است. نوشته شده توسط عبید در جمعه نوزدهم تیر ۱۳۹۴.